7- به زندگی می‌اندیشم؛ به هویت؛ پوستۀ سختی با نمایی دایمی، نمایشی همیشگی. پوسته‌ای که ترک عمر، چند پاره‌اش کرده و بی شک، ترکِ مرگ نابودش می‌کند!
و در این میان؛ به آن حقیقت ! که از درون نیازها فوران کرده، و با شکستن هویت‌های هزار پاره برآمده! و با ظهورش آگاهی مرده و ارادۀ بی‌حس شده می‌اندیشم. اکنون: "عشق"
