بر خاک

تاکنون چقدر نامه عاشقانه، عکس معشوق، درخواست دیدار و... در زیر خاک پنهان شده، پاره پاره شده یا سوخته اند؟ چرا عشق چنین تیز و خطرناک است؟

دلم برای همۀ نامه‌های عاشقانه می‌سوزد، برای همه میل‌ها و اشتیاق‌ها و خواست‌هایی که در بین خط خطش موج می‌زند، دلم برای همه امیدهایی که در لا به لای حرف‌ها و گفته‌ها پنهان بود، می‌سوزد، لبخندهایی که سردرگم بودند، نمی‌دانستند به قهقه مستانه با یار تبدیل خواهد شد، یا به غمی جانگداز فرو افکنده می‌شود؛ راستش را بخواهی دلم برای آن عزم‌ها می‌سوزد. کاش آدمی را قلبی نبود، عشقی نبود،اشتیاقی نبود. کاش سنگ بودیم تا عاشق ... کاش  ...